«Πότε θα είναι η ώρα, να πούμε;» (άποψη)

«Από την ημέρα που ανάλαβε η διοίκηση Πετρίδη, φρόντισε κάθε χρόνο να κατεβάζει τον πήχη πιο χαμηλά. Κρυμμένοι πίσω από το "πήραμε το πρωτάθλημα"... » γράφει ο φίλος του ΑΠΟΕΛ Christoforos Erotokritou

Αλήθεια, δεν έχει καταντήσει κουραστικό όλοι να ξέρουν τί γίνεται και κανένας να μην λέει τίποτα;

Πότε θα είναι η ώρα να πούμε; Όταν οι διοικούντες τα φάνε όλα και δεν μείνει τίποτα; Όταν μετά τα εκατομμύρια του 2012 και όσα μπήκαν στα ταμεία τα επόμενα χρονιά, αποφασίσουν να φύγουν και να αφήσουν πίσω τους συντρίμμια; Διότι αν δεν γίνει κάτι ΤΩΡΑ εκεί θα καταλήξουμε με μαθηματική ακρίβια.

Από την ημέρα που ανάλαβε η διοίκηση Πετρίδη φρόντισε κάθε χρόνο να κατεβάζει τον πήχη πιο χαμηλά. Κρυμμένοι πίσω από το πήραμε το πρωτάθλημα, είχαμε και μια καλή πορεία στην Ευρώπη άρα πάμε καλά. Τι άλλο θέλετε;

Με αυτά φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Να πουλάμε ποδοσφαιριστές και να μην φέρουμε καλύτερους γιατί από τα έσοδα πωλήσεων κάποιοι πρέπει να πάρουν και μίζες. Να δίνουμε συμβόλαια σε ποδοσφαιριστές με αποδοχές 2 και 3 φορές από αυτά που πρέπει να παίρνουν γιατί από τις αποδοχές τους κάποιοι πρέπει να πάρουν και μίζες. Μετά να τους αποδεσμεύουμε με χοντρές αποζημιώσεις γιατί μέσα στις αποζημιώσεις είναι και οι μίζες. Το ίδιο και με τους προπονητές.

Το πρεστίζ της ομάδας που πάντα ανάφερε, έκτιζε και άφησε παρακαταθήκη ο Γιοβάνοβιτς έκανε τον ΑΠΟΕΛ ελκυστικό προορισμό για Προπονητές και φιλόδοξους καλούς ποδοσφαιριστές όμως με τα καραγκιοζιλίκια της διοίκησης Πετρίδη ποιος σοβαρός προπονητής ή ποδοσφαιριστής να έρθει; Είναι τυχαίο που από όλους τους προπονητές που ήρθαν στον ΑΠΟΕΛ μετά τον Γιοβάνοβιτς εχτός από τους Δώνη και Κετσπαγια, ΟΛΟΙ οι υπόλοιποι είναι αυτή τη στιγμή είτε άνεργοι ή αποτυχημένοι (Paulo Sergio, Fink, Paciencia, Been, Baltazar, Tramezani, (ακόμα και ο Christiansen μετά από ένα σύντομο πέρασμα από τη Leeds έφυγε σαν αποτυχημένος και είναι σε κάποια Union Saint-Gilloise);

Τον Doll τον φάγαμε με συνοπτικές διαδικασίες γατί τόλμησε να πει ότι το καλύτερο ρόστερ όλων των εποχών, όπως κοκορευόταν ο Μάκης, δεν μπορεί να παίξει καλό ποδόσφαιρο.

Η ομάδα έχει χρόνια να παίξει ποδόσφαιρο επιπέδου. Τα τελευταία πρωταθλήματα τα πήραμε με τη ψυχή στο στόμα όχι γιατί παίζαμε το καλύτερο ποδόσφαιρο αλλά γιατί ο εκάστοτε αντίπαλος φρόντιζε να μας το δώσει. Αν ο ΑΠΟΕΛ τα τελευταία χρόνια έβαζε στόχο να γίνεται κάθε χρόνο και λίγο καλύτερο, ο πήχης θα ήταν τόσο ψηλά που αυτή τη στιγμή θα τέλειωνε το πρωτάθλημα από τον Γενάρη και θα άρχιζε το προγραμματισμό για τη νέα σεζόν.

Στην Ευρώπη πάνε χρόνια να έχουμε εμφανίσεις επιπέδου. Ακόμα και φέτος πανηγυρίζαμε για μια πρόκριση που δεν έπρεπε καν να συζητάμε αν θα έρθει. Η ομάδα που πριν μερικά χρόνια κοίταζε στα μάτια τις Κοπεγχάγη, Ζενίτ, Πόρτο, Σαχτάρ, Λυών, Τσέλσι και πολλές άλλες, το 2019 έπρεπε κάποιες Ντούτελανς και Καραμπάχ να τις τρώει για πρόγευμα και να παίζει για την 1η θέση στον όμιλο με τη Σεβίλη. Συνεπώς και στην Ευρώπη αντί να ανεβάζουμε επίπεδο, το κατεβάζουμε.

Δεν νομίζω να είναι ιδιαίτερα δύσκολο να καταλάβουμε τί φταίει για τη σημερινή κατάντια. Και αν νομίζουμε ότι έχουμε φτάσει πάτο έχουμε λάθος. Το θέμα είναι τι κάνουμε.